18:49
Admin
Lozan Ant. gereğine göre Mokroş,Peçenik,Tuval ve Kranista köy halkları eşyalarını Kavala'ya hayvanlarıyla getirir. Kavaladan vapurla Akcaağlat iskelesine girerler.Davarlarını aralarından seçtikleri çobanlar Karayolu ile getirir.Oradan Muğla şehrine giderler.Rumlardan kalan boş binalardan istediklerine oturmaları söylenir.
Şehir yarı yarıya boş kalmış,hepsi ikişer üçer katlı binalara yerleşir.Halka geçimi için aile başına on dekar bahçe,ovada tarla ve şehirde ticarete elverişli dükkanlar verilir.
Muğla halkının giyimi efe kıyafeti ve kısa pantolonludur.Gelen köylülerin önceki köyleri orman köyü olduğundan bu kıyafete intibak edemezler, onlar ormanda davar besleyerek,meyva üreterek, kömür yakarak geçimlerini sağlamaya alıştıklarından burada bu durumu bulamayınca ayrılmak isterler.
Ankara'ya heyet gönderirler, bunun üzere boş olan istedikleri yere yerleşmeleri söylenir.Yola çıkarlar ve Tekirdağ'ına gelirler.Oradan da Lüleburgaz'a Ulaşırlar.Devlet bunları Demirköy'e gönderir.Fakat gitmek istemezler.
Bugünkü yerde Savoğlu Çiftliğinde çoban olan Ahmet Şişko bu yeri hatırlar ve 1924 (Kasım) yılında 493 nüfusla Makroş ve Racenik köy halkları beraberce bu günkü yaşadığımız yere yerleşirler.Fakat devlet bu toprağın az olduğunu bu nüfusa yetmeyeceğini söyler.İki köy halkından birinin halkının Ahmetbey'e yerleşmesini ister.Ancak Makroş ve Racenik Halkları '' birbirimizden ayrılmayız'' diyerek direnirler ve bugünkü köy kurulur.
Kaynak : Köy Kitabın'dan
Yazarlar : Ercan GÜNDÜZ
İbrahim ÖZHAN
Katagoriler
Dedem deli İsmail in çok emeği geçmiş bu köye ve köy halkına ( Eygül Ler ) halen yaşıyor Ercan abi
YanıtlaSil